Clubliefde
Clubliefde
Dag van de arbeid. Vorig jaar. Een tiental activisten met hart voor zorg trekt een hesje aan en loopt het veld van de 1 meiviering op. Om gewapend met houtje touwtje materiaal en dito huisstijl te praten over een nieuw initiatief: een Nationaal ZorgFonds zonder eigen risico. Iedereen die ze aanspreken is enthousiast. Van 25 gaan we naar 250 steunbetuigingen. Diezelfde week door naar 2500. We vierden feest bij de vijfentwintigduizendste inschrijving. En nu staat de teller op 250.000. Een kwart miljoen vrienden! Dus was het de hoogste tijd om weer het veld op te gaan. Dit keer het Malieveld. Met veel mensen. Heel veel mensen.
Bakken met energie. Je moet wel een hele taaie zijn wil je niet tot het bot gemotiveerd en tot je hart toe geraakt zijn door het Nationaal ZorgFonds. Wat een bezielende beweging. Buschauffeurs, schoonmakers, agenten, onderwijzers, politici schouder aan schouder met thuiszorgers, patiënten, huisartsen en fysiotherapeuten. Deze winnende beweging kan veel, maar niet meer verliezen.
De motor achter de beweging is de SP. Mijn club. Het ego aan de kant om een brede volkscoalitie te bouwen. Veel kameraden waren er bij. Van Pekel tot Heerlen. Socialisten van het eerste uur tot nieuwe leden die zich gisteren aansloten. (Kandidaat-) Kamerleden die een hesje aantrekken om de machtige stoet te begeleiden, foto’s nemen, vliegende reporter spelen, in de ZorgFonds-band op het podium rocken, swingen achter de drumband of luidkeels de strijdliederen aanheffen in de mars. Dat is de club van je nooit beter voelen dan een ander. De club van tot het gaatje gaan voor elkaar en voor iedereen die dat nodig is. De club van nooit opgeven. Wat een peiling, een dagblad of copycat ook zegt. De club die het Nationaal ZorgFonds niet liet weghonen, beschimpen en uitlachen. De club waar je bij wil horen. Omdat er nog een wereld te winnen is. In de zorg. En overal. Sluit je aan!
- Zie ook:
- Pim Siegers