Pekela

De gemeente Pekela heeft besloten om het inwonersaantal van het asielzoekerscentrum de rest van dit jaar meer dan te halveren. Een loodzware maar begrijpelijke beslissing na een periode vol onrust en overlast op en rondom het centrum. Een besluit dat zorgt voor een koel hoofd, een pijnlijk hart en een knoop in de maag. Het is verwarrend. Het lucht op. Maar ook totaal weer niet.

Dit is geen overwinning voor die gasten die het nodig vonden om rotzooi te trappen in het dorp dat hen een veilige plek gaf. Dit is geen overwinning voor extreemrechts, hoewel ze het met hun zelfvoldane haat proberen te kapen. Als zij juichen dan huil ik. Ik snap de opluchting van mensen die de afgelopen periode slachtoffer zijn geweest van vandalisme en onrecht. Zij zijn de dupe geweest van een onveilige situatie. Dat hoort niet. Niet hier. Nergens niet.

Mijn hoop is dat solidariteit tussen Pekelders, hier geboren en hier gekomen, het weer gaat winnen van de haat van gasten die belang hebben bij het tegenovergestelde. Dat droomnajagers de angstaanjagers doen verstommen.

De komende maanden zullen alle smaken weer langs komen. Van open armen voor allen tot dichte deuren voor iedereen. Ik hoop dat we de oplossing (weer) vinden. Dat Pekela een plek blijft waar vrouwen, mannen en kinderen op de op de vlucht voor dood en verderf veilig kunnen komen, wonen en leven. Dat Pekelders niet bang hoeven te zijn dat het opvangen van vluchtelingen gelijk staat aan meer geweld en toenemende onveiligheid.

De overheid dient haar inwoners te beschermen tegen onrecht. Pekela neemt hierin rigoureuze maar terechte stappen voor de korte termijn. De komende tijd is cruciaal hoe de toekomst eruit ziet voor het dorp. Wat mij betreft is dat met een opvangplek voor vluchtelingen. Mogelijk in een andere vorm en met een andere populatie.

De rechtse en linkse goegemeente, de Haagse babbelaars, de Hilversumse nieuwsgaarders zullen weer hun best doen Pekela murw te beuken. Ze zullen ons racisten noemen of juist wegkijkers. Maar net wat het beste in hun straatje past. Ze zullen over de rug van dit dorp hun gelijk proberen te halen. Gun ze de lol niet. We kunnen het missen als pijn aan de kop.

En ik ga de komende tijd met zoveel mogelijk Pekelders praten over hoe zij die toekomst zien. Met voor en tegenstanders van het AZC. Mensen die mijn partij steunen of een andere politieke kleur hebben. Ik hoop dat ze met mij gaan voor een dorp waarin menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit de maat is en blijft.

Wies mit Pekel!