Pekela

‘Gij moet uw eigen verlos­ser zijn, en dat kunt ge slechts door vereeniging. Daarom vereenigt u! Dan zult gij een macht worden, waartegen anderen niet opkunnen, en dan zult gij krijgen: brood, recht, geluk en vrijheid voor allen!’

Met dat antwoord kwam Ferdinand Domela Nieuwenhuis toen hij weer eens als ús ferlosser in een tjokvolle zaal met noeste arbeiders werd onthaald. Hoe inspirerend, charismatisch en strijdbaar een frontman of vrouw ook kan zijn, alleen door samengebalde energie en enthousiasme van vastberaden gemeenschappen zal verandering in gang worden gezet.

Wij kunnen veel leren van Domela. Net zoals wij veel kunnen leren van ‘onze’ Fré Meis. Wij zijn schatplichtig aan hen die vol overtuiging mensen mobiliseerden tegen onrecht en voor zelfvertrouwen. Niet als verlossers maar als organisators van de vooruitgang. Nooit alleen maar vóór maar altijd mét mensen.

De verlosserspolitiek lijkt ook in ons land terrein te winnen. Van Wilders tot Klaver lijken ze ons te beloven dat we met een stem op een politiek leider de wereld kunnen veranderen. Dat zij onze problemen snappen, meenemen en oplossen. Keer op keer blijkt dat een recept voor teleurstelling. Indachtig Domela zullen we het echt zelf moeten doen. Met elkaar. Want ieder voor zich bracht ons nergens. Samen sterk is ons alternatief.

Als dat ergens kan, dan is het hier. Dicht bij huis. In Pekel. Waar de geschiedenis ons kompas is. Waar we een indrukwekkende palmares van strijd voor vooruitgang en verandering hebben. Waar we nog te vaak in de hoek zitten waar de klappen vallen.

Met de Pekelder mentaliteit van niet miepen maar mouwen opstropen komen we verder. Van de sigarenmeisjes van Champ Clark tot de strokartonstakers. Van de rotsvaste laatste man van Manchester City tot de hartveroverende beatpop van de Ro-d-Ys. Van de Nederlands kampioen judo tot de Stadsdichter van Groningen. Van de trotse boer Begeman tot de organisatoren van Woodlandz.

Het waren en zijn de dappere Pekelders als onderdeel van vastberaden gemeenschappen die dagelijks het verschil maken. Het zijn de duizenden kleine daden van gewone mensen die de verandering brengen.

In Pekel laten we ons niet meer klein krijgen door een landelijke anti-documentaire. Dan vertellen we vol ziel en vuur ons eigen verhaal. Vele malen beter en professioneler dan de aanval uit Hilversum. Wij bedenken zelf hoe het hart van onze dorpen eruit komt te zien. Wij organiseren zelf ontmoetingen via sport, kerk, scouting, koor en festival. Als een woningcorporatie onze huizen wil slopen dan bellen we aan bij de buren en vormen we een onverwoestbaar bastion. Zo winnen wij tegen machtsmisbruikers. Zo kweken wij zelfvertrouwen.  

Wij willen een gemeente zijn waar volksvertegenwoordigers bondgenoten zijn van hen die het heft in eigen hand nemen. Wij willen geen verlossers zijn. Geen vijanden, maar vrienden van de vooruitgang. Wij willen onze middelen en onze mensen zo inzetten dat ze Pekela en Pekelders vooruithelpen en niet tegenwerken. Natuurlijk hoort dat gemeengoed te zijn maar de voorbeelden van arrogante overheden en instituten die over de hoofden van betrokkenen vergaande besluiten nemen zijn legio. Ook (te) dicht bij huis.

De SP blikt met trots terug op 12,5 jaar activisme en inzet in Pekela. Binnen én buiten de raad. We hebben gemeenschappen zien opbloeien en onze buurten zien opknappen. We hebben zelfvertrouwen zien terugkeren en fysieke vooruitgang gezien in het hart van onze dorpen. Maar we komen van ver en zijn er nog lang niet. Er is nog te veel onrecht en ellende waar we onze ogen niet voor willen sluiten. Pekela is nog lang niet af. Daarom willen en gaan we door. Vol hartstocht en vastberadenheid. Dat is onze belofte als we volgend jaar als lijst 1 op het stembiljet staan. Niet als een kiesvereniging, maar als een beweging voor mensen die menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit opeisen. Daarbij is Wies mit Pekel voor ons meer dan een slogan. Het is onze dagelijkse brandstof op weg naar vooruitgang.

Foto: SP