Pekela

Vandaag nam Pekela afscheid van het overleden SP- raadslid Kor Kruisman. Namens het gemeentebestuur en de Pekelder SP sprak Pim Siegers de volgende woorden uit.

‘’Pekel is vorige week haar beste volksvertegenwoordiger verloren. Onze samenleving verliest een rots in de branding. Bij de SP verliezen we een geweldige partijgenoot. Ik verlies een koppige kameraad.

En koppig is wat mij betreft voor Kor geen negatieve kwalificatie. Integendeel. De betekenis in Van Dale van koppig is: ‘niet van zijn standpunt af te brengen’. Ik herken Kor daarin. Hij was voltijds eigenzinnig én vastberaden. Wat hij in zijn kop had, had hij niet in zijn kont. En niet zonder reden: want Kor had meestal gelijk. Dat kwam niet omdat hij zelf de waarheid altijd in pacht had maar wel omdat hij de wijsheid van straat haalde. Zijn standvastige standpunten kwamen niet uit de krant, uit beleidstukken of uit een partijprogramma. Zijn mening kwam uit talloze gesprekken met Pekelders. In De Helling, De Binding, bij het tennis of op de tuintjes. Kor legde die ruwe meningen langs zijn eigen principes en kon daarna ragfijn complexe zaken tot de kern terugbrengen. Doorgewinterde socialisten zullen het de massalijn noemen, voor ons was het de Kruismanlijn.

Laat ik eerlijk zijn: ik heb die vasthoudendheid van Kor ook weleens hartgrondig vervloekt. Want Kor werd nooit een politicus. Hij was een volksvertegenwoordiger. De politieke spelletjes achter de schermen moesten Hennie en ik maar uitvechten. En als we met onvoldoende terugkwamen dan zij Kor: nee, zo gaan we dat niet doen. De keren dat ik terug moest naar andere partijen om Kor’s, en dus onze nee, uit te leggen en te heronderhandelen zijn niet op een hand te tellen. Dat heeft mij een paar avonden koppijn maar onze partij veel succes opgeleverd.

Bij de uitverkoop van de aandelen van Essent bijvoorbeeld, of bij de lening aan Kappa voor een nieuwe papiermachine, bij de plannen voor of tegen een herindeling van Pekel en bij de initiatieven voor grootschalige zonneparken in Pekel was Kor zijn inbreng doorslaggevend. Onze fractie had zich op dat laatste punt urenlang verdiept in alle mitsen en maren van zonneweides. Wij hadden het zwaar met de afweging tussen duurzame energie en landschapsvervuiling. Tussen kosten en baten.

Voor Kor hoefde het niet zo ingewikkeld: ‘Goede landbouwgrond is voor aardappels, of suikerbieten, desnoods voor vezelhennep maar zeker niet voor dit soort gekkigheid.’ U weet het: wij stemden uiteindelijk tegen met dit als belangrijkste argument.

Kor was een man van principes maar wel van praktische principes. Het moest het dagelijkse geluk niet in de weg staan. Toen afgelopen najaar het conflict tussen Pekel en de gemeente Veendam hoog opliep sprak hij resoluut: ‘Ik ga nooit meer naar Veendam. Geen boodschap, geen tankbeurt. Ik ga hun economie niet meer spekken’. Een paar dagen later zag ik hem zwembad Tropiqua in Veendam binnen lopen. Want zwemmen met kinderen en kleinkinderen zijn belangrijker dan politiek dogma’s. En terecht.

Politiek is persoonlijk. Dat wist Kor en daar handelde hij naar. Pekel is niet alleen van de dikste bulkers of lui met voldoende centen maar juist ook van hele gewone mensen die hard werken en voor anderen zorgen. Van boer Begeman bijvoorbeeld die zich zijn hele leven inzette voor de Pekelder samenleving en waar de burgemeester en wethouder dus met enige regelmaat op bezoek hoorden te gaan van Kor. Duurde het te lang dan ging Kor naar het gemeentehuis om een plek in de agenda te eisen. Hennie en Jaap moesten op pad. Voor de goede zaak. Ik zal zorgen dat de volgende afspraak met Begeman in jullie agenda komt.

Als er iemand wat te vieren had of als er ergens verdriet was dan was Kor er altijd. Niet met grote woorden maar met kleine grote daden. Met boontjes uit de tuin of gewoon met een foute grap om het ijs te breken.

Kor nam zijn werk als raadslid bloedserieus. Als anderen verzaakten dan kregen ze dat te horen. Dat hebben Mans, Anne, Marga, Ellen en ik geweten. De grootste partij van Pekel moest overal present zijn, zo vond Kor terecht. Anders kregen we praatjes in het dorp. Wij hoefden ons overigens geen zorgen te maken als we er niet waren. Kor was er gewoon. Altijd en overal. En niet zonder uitzondering fanatiek. Gekscherend noemden we dat dan KORvee.

Maar stiekem, ondanks het gemopper vooraf, genoot hij er van. Het contact met Pekelders. Maar ook van de complimenten over zijn aanwezigheid. Want ook een portie ijdelheid was hem niet vreemd. Een stukje in de krant, een mooie foto bij een actie of een klop op de schouders vervulde hem met trots. De vakman van weleer kon ook na zijn pensioen zijn bijdrage leveren aan onze gemeenschap. En dat deed hij in volstrekt authentieke stijl.

Toen alle andere raadsleden, incluis ikzelf, van Pekel doken om bij een lastig onderwerp voor de camera van Powned te staan nodigde Kor de gasten uit Hilversum gewoon uit bij hem thuis. Dan zei hij precies de juiste woorden. Dan sprak hij zonder opsmuk namens zijn Pekel. En bij een brutaal weerwoord van de interviewer legde hij de mannen met de roze microfoon even uit dat ze bij hem op bezoek waren en dat ze zich even te gedragen hadden (en dit is de nette versie van deze anekdote).

Ik was ontzettend blij dat Kor samen met mij de kar wilde trekken bij de laatste raadsverkiezingen. Omdat hij een man van zijn woord was maar vooral omdat hij nooit verzaakte in zijn daden. Bij het gesprek bij dat besluit had hij slechts twee kanttekening: Pekel moest Pekel blijven. Hij zal geen raadslid willen zijn van en niet te overziend gebied. En Mattie mocht niet lijden onder zijn raadswerk. Zolang zij af en toe mee kon om trots op de tribune te zitten was het goed. Want Mattie was zijn alles. Over alles kon hij grappen maken, over alles kon hij bikkelhard zijn maar als het over Mattie, Peter en Jos of over zijn prachtige  kleinkinderen ging dan was er alleen maar plaats voor trots.

Vandaag nemen we afscheid van een politieke en persoonlijke kameraad. Ik ga mijn strijdmakker missen. De voetbalstanden op de mobiele teletekst onder de raadstafel, het net te harde ‘gefluister’ over raadsleden aan de overkant, de appjes en mailtjes van maximaal 3 woorden.

De Pekelder samenleving is de familie Kruisman veel dank verschuldigd voor het feit dat ze Kor zo vaak hebben uitgeleend aan de publieke zaak. Zij mogen er nu op rekenen dat wij met zijn allen om hen heen staan bij dit verschrikkelijke oneerlijke verlies.

Ik sluit af met de woorden van Karel Glastra van Loon die sinds het overlijden van ons raadslid Gea Prummel op de belangrijke bijdragen staan van de SP Pekela. Omdat ze passen bij onze drijfveren en vooral ook bij wie Kor was.

"Blijf niet mokkend aan de kant staan
stel een daad en toon je moed 
laat je woede hand in hand gaan
met het goede wat je doet."

Dag Kor. Dag koppige kameraad.''

Foto: SP