Pekela

Lees hieronder de decemberoproep van SP fractieaanvoerder Pim Siegers. Hij blikt terug op 2014 en vooruit op het komende jaar: '2015 wordt het jaar van Pekela!'

''De nacht van 19 op 20 maart was de mooiste en lelijkste van het jaar. Pekelders lieten toen massaal zien dat ze 'wies mit Pekel' waren en maakten de SP tot grootste van de gemeente. Met partijgenoten vierde ik een prachtige overwinning. Die euforie stopte toen de Haagse partijleider van een rabiaat rechtse beweging op het podium van een café zijn gevolg liet scanderen dat er minder Marokkanen moesten zijn. Een siddering ging door het land, de rillingen over mijn lijf.

Twee maanden later werd mijn partij de tweede van Pekela bij de Europese verkiezingen. Een op de vijf stemmende dorpsgenoten gaf ons wederom het vertrouwen. We eindigden nipt achter de minder- Marokkanen partij. Na deze stembusgang stelde ik mij zelf ten doel zoveel mogelijk van die PVV-stemmers te spreken over hun beweegredenen. Ik weigerde, en weiger, namelijk te geloven dat al die stemmen een resultaat zijn van een knetterrechtste overtuiging van haat en uitsluiting. Ik laat ons mooie sociale en linkse Pekela niet aanleunen dat het er stikt van vreemdelingenhaters, zondebokkenzoekers en egoïsten.

In 2014 sprak ik mensen met oprechte zorgen. Mensen met vrees dat het morgen niet beter wordt dan het vandaag was, mensen met onvoldoende centen om hun kinderen goed te kunnen kleden en voeden, mensen zonder hoop dat politici waar zullen maken wat ze beloven. Veel van hen stemden voor het eerst sinds jaren, dikwijls hadden ze de PvdA verlaten en kozen ze nu voor de PVV. De meesten om de zittende macht een lesje te leren en omdat ze de hoop in andere partijen verloren hadden, een enkeling omdat 'asielzoekers'/ 'Marokkanen'/ 'zwarten' het beter hadden dan 'onze eigen mensen' (of een variant daarop).

De gesprekken liepen uiteen van mooie inspirerende tot nare confronterende. Veel Pekelders hebben alle reden tot klagen. Voor hen ontbreekt ieder perspectief op een beter leven. Ze zijn vooral aan het overleven. Dat het soms hard tegen hard ging zit hem in het feit dat ik weiger te accepteren dat daar een reden in zit voor discriminatie. Als we in zware tijden kiezen voor het zoeken naar zondebokken in plaats van bokje voor elkaar staan raken we verder in het moeras van armoede, uitsluiting en achterstelling.

Dikwijls kwam het asielzoekerscentrum in Oude Pekela ter sprake in de gesprekken. De ruim 400 vluchtelingen zijn dankzij het AZC onderdeel geworden van onze samenleving. Er zitten kinderen die in hun jonge leven meer mee hebben gemaakt dan ik ooit hoop te doen. Meisjes die ontsnapten aan verkrachtende en moordende beulen in hun thuisland. Ouderen die hun hele leven en geschiedenis achterlieten voor een veilige plek. Pekela kan die plek bieden. Dus doen we dat. Of je wieg nu in Pekela, Bloemendaal of Damascus stond. Onder die 400 asielzoekers lopen er mensen rond die zich misdragen. Daar hebben we last van en dat moeten we aanpakken. Net als iedere andere vorm van vandalisme en overlast in ons dorp, wie dat ook uitvreet.

Via (grotendeels) anonieme mails en post op sociale media werden mijn partijgenoten weggezet als 'landverraders', 'moslimvriendjes' en 'linkse honden', omdat we weigeren mee te doen in de hetze tegen vluchtelingen. Een ieder die ooit op de SP stemde en nu boos is dat we voor fatsoenlijke opvang en menselijke waardigheid voor iedereen zijn, was inderdaad aan het verkeerde adres. Mijn partij zal nooit uit winstbejag, zeteldrang of volkswoede kiezen voor uitsluiting en tweedeling. Gisteren niet, vandaag niet, morgen niet, ammenooitniet.

Veel vaker kwamen we in de gesprekken tot de conclusie dat we allemaal in het zelfde schuitje zitten. Dat veel mensen in Pekela al decennia lang de dupe zijn van wegtrekkende werkgelegenheid, georganiseerde leegloop en een wegkijkende politiek. Het blijkt dat mensen drommels goed door hebben wanneer ze in de steek worden gelaten en welke gevolgen dat heeft voor hunzelf en hun omgeving. Dat de strijdbaarheid en vechtlust beetje bij beetje verdwijnt als je constant en consequent genegeerd wordt. Dat geen adviesbureau, ambtenaar of politicus zulke goede plannen heeft met de zorg, woningbouw, onderwijs en de buurten als de mensen die er dagelijks wonen, werken en leven. Dat de macht van mensen sterker is dan de mensen met macht als we elkaar opzoeken om te strijden en niet om te haten.

Precies daarom ben ik gemotiveerder dan ooit na deze gesprekken. Ik ben vastberaden dat 2015 het jaar van Pekela wordt. Samen met hen die ik sprak en andere bondgenoten gaan we, tegen alle verwachting in, de trend keren. Heb je ideeën, zorgen of een verhaal te vertellen? Neem dan contact met me op. Na gesprekken volgen daden. Minder armoede! Minder tweedeling! Minder uitsluiting! Meer menselijke waardigheid! Meer gelijkwaardigheid! Meer solidariteit! En hoe we dat gaan regelen.

Een solidair december en strijdbaar 2015 gewenst,

Pim Siegers''